Familie
Vandaag op de dag dat onze familie 75 jaar bestaat, heb ik mijn familie in het zonnetje gezet met een herinneringskussen. Ik heb 45 jaar ons oma gekend, en het creatieve heb ik niet van een vreemde, het is iets wat ik samen met mijn oma gemeen had. Onlangs bij het opruimen van de zolder kwam ik de doos met kleding van oma tegen.
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om ze zomaar weg te gooien dus heb ik 9 harten gemaakt, voor elk huis een hart. Een hart wat bestaat uit lapjes stof en knoopjes afkomstig van de kleding van ons oma.
Het is vandaag 75 jaar geleden dat ons opa en oma, Harry en Stientje, op 20 april 1948 in het huwelijksbootje stapten. Het was de start van onze familie. Harry en Stientje kregen drie kinderen. En zij trouwden alle drie en de familie werd uitgebreid met 6 kleinkinderen. Opa’s 6 miljoen. Ik heb warme herinneringen aan mijn jeugd. Je kunt gerust spreken van een hechte familie, zeker in de tijd toen wij nog klein waren… Naast de vele verjaardagen was 1e kerstdag sinds begin jaren 70 de dag waarbij de hele familie samen kwam, hier hebben wij allemaal mooie herinneringen aan.
Toen ik 22 was overleed ons opa en voor ons allemaal was het een groot gemis dat opa er niet meer was. Ons oma was na een huwelijk van 46 jaar alleen. Door de hechte band binnen onze familie en de steun die zij kreeg wist ze haar verdriet te verwerken en brak er een nieuwe fase aan. De kleinkinderen kregen aanhang en zo hadden we nog meer verjaardagsfeestjes. Wat vooral zo mooi was, is dat de aanhang ook de warmte mee kreeg van onze familieband. Jarenlang was het traditie om ’s ochtends een bakkie te gaan doen bij ons oma, een bakkie uiteraard met een borreltje. Lief en leed werd er besproken. Oma genoot van onze verhalen en in mindere tijden voelden we daar ook de steun voor elkaar. En de familie breidde verder uit.
Oma werd op 74 jarige leeftijd voor het eerst overgroot oma en 11 jaar later stond de teller op 13 achterkleinkinderen (incl. bonuskinderen) En ieder jaar met kerst en verjaardagen werden ze alle 13 in de watten gelegd. Haar flatje was zondags vaak te klein voor “dun grote hoop van ons” zoals ze dat dan zei. En ze genoot intens van de jongste generatie binnen onze familie.
Kerst 2017 was de laatste kerst samen met haar. Op 9 juni 2018 hebben we afscheid moeten nemen. Ze wilde tegen iedereen persoonlijk gedag zeggen en zo hebben wij dus onze gezinnen stuk voor stuk aan haar bed gestaan om gedag te zeggen. Bijna 92 maar ze wist voor elk persoon binnen de familie wel een laatste woord te zeggen. Oma ik heb ze vandaag namens u een hart gegeven.
